شمال امروز: بر اساس آمار سازمان ملل متحد در حال حاضر بیش از هفت میلیارد نفر بر روی کره زمین زندگی می‌کنند و این میزان در سال 2050 به بیش از 10 میلیارد نفر خواهد رسید.
نظریه جمعیتی «توماس رابرت مالتوس» در قرن هجدهم عنوان می‌کند که عواملی چون جنگ و قحطی، موانع پیش روی ازدیاد جمعیت هستند؛ اما حدود 120 سال بعد جمعیت جهان به دو میلیارد نفر و در طول 50 سال به هشت میلیارد نفر رسید.
این انفجار جمعیت تا حد زیادی به شیوه‌های بهتر بهداشت و درمان و کشاورزی نسبت داده می‌شود، با این حال برخی معتقدند که صنعتی شدن در قرن 18 و 19 نقطه اوج رشد و شکوفایی بشر محسوب می‌شود.
اما «آرون استاتس» استادیار انسان‌شناسی در کالج آکسفورد دانشگاه اموری، مدل جدیدی از داده‌های جمعیتی و باستان‌شناسی برای نشان دادن رشد و تکامل جمعیتی انسان طراحی کرده است.
به گفته «استاتس»، انقلاب صنعتی و بهبود بهداشت عمومی دلایل تقریبی بودند که به افزایش طول عمر تعداد بیشتری از مردم منجر شد؛ اما با بررسی گذشته درمی‌یابید که پایه سازمان‌های اقتصادی و سیاسی در 1500 تا 2000 سال قبل شکل گرفته‌اند.
امپراتوری روم یک نمونه در این زمینه محسوب می‌شود؛ این مقطع به تشکیل سازمان سیاسی و اقتصادی، ادبیات و پیشرفت در معماری و مهندسی شناخته می‌شود، اما برای عموم مردم زندگی بسیار دشوار بود.
کارهای دشوار از جمله حضور در جنگ‌های مختلف منجر به مرگ جوانان می‌شد و طول عمر اکثر مردم در این دوره حداکثر به دهه 30 خلاصه می‌شد؛ اما این توسعه‌های اقتصادی و سیاسی، دموکراسی و رقابت بیشتری را در مقیاس کوچک ایجاد کرد که منجر به انتقال منابع بیشتر به نسل‌های بعدی شد و این نقطه اوج باوجود فروپاشی امپراتوری روم ادامه پیدا کرد.
سازمان‌های پیچیده و غیرمتمرکز اقتصادی و سیاسی به مرور شکل گرفته و منجر به ظهور قدرت‌هایی مانند چین، فرانسه و انگلیس شدند که از پتانسیل مقیاس اقتصادی حداکثر استفاده را بردند.
نتیجه تعادل سیاسی- اقتصادی، تمایل به سمت مقیاس اقتصادی بود که طیف وسیعی از فرصت‌های جدید برای بدست آوردن منابع، تشکیل خانواده و انتقال سرمایه کافی به نسل بعد را ایجاد کرد.
«استاتس» ادعا می‌کند که اصلاحات سیاسی و اقتصادی به ایجاد خانواده‌های باثبات‌تر کمک کرده و این مسأله منجر به افزایش بیشتر جمعیت شده است.