شمال امروز:  « پریروز سر ناهار بودیم که یکی از بچه های ایرانی (حامد) خاطره ی جالبی تعریف کرد. می گفت:

چند روز پیش یک شماره ناشناس به تلفنم زنگ زد. جواب دادم و یک خانم از پشت خط گفت: “ببخشید، آیا شما خانم فلانی را می شناسید؟”
گفتم: “شما؟”
جواب داد: “من از بانک تماس می گیرم. دیروز خانم فلانی آمده بود اینجا و متاسفانه موقع حساب کتاب ما یک دلار به او کم داده ایم (یک دلار هنگ کنگ معادل حدودا ۴۰۰ تومان می شود). از دیروز تا به امروز در حساب ها گشته ایم تا متوجه بشویم دقیقا برای این یک دلار چه اتفاقی افتاده است. خوشبختانه توانسته ایم مشکل را پیدا کنیم. اگر خانم فلانی را می شناسید لطفا به او خبر دهید که بیاید و یک دلارش را بگیرد!”
تشکر کردم و تلفن را قطع کردم و به خانم فلانی زنگ زدم. گوشی را برداشت و موضوع را به او توضیح دادم. گفت: “ای بابا! به شما هم زنگ زده اند؟ ظاهرا شماره ی من را ندارند. از دیروز تا امروز به خیلی از ایرانی های دانشگاه زنگ زده اند که مبادا این یک دلار من گم بشود! ببخشید مزاحم شما هم شده اند.”
اینجای داستان بود که یکی دیگر از دوستان که به خاطره گوش می داد گفت: “برای یک دلار انقدر به خودشان فشار می آورند!؟ برو بابا. توی کشور ما ۳۰۰۰ میلیارد تومان این طرف و آن طرف می شود و اتفاقی نمی افتد، این ها برای یک دلار همه را کچل کردند!” »