آرمان: حتی اگر رئیسجمهوری، وزارت امورخارجه و میانهروها سخنان دیوید کامرون درباره ایران را محکوم کنند بازهم هستند کسانی که آن را کم بخوانند.
آنقدر که نظم جلسه علنی روز گذشته مجلس را برهم بریزند ولو آنکه ماجرا به قیمت قهر از صحن علنی تمام شود. جایی که رسایی بهرغم تمام موضعگیریهای صورتگرفته علیه سخنان دیوید کامرون، نخستوزیر انگلستان، نظم جلسه علنی روز گذشته را بر هم زد تا دوباره چون گذشته پایداریها علیه تحرکات دیپلماسی، هیاترئیسه مجلس و فضای آرام بهارستان حرکت کنند.
با این تفاوت که اینبار تفاوتی در لحنشان بود و حتی بین کلماتشان به صراحت آوردند که «یک موی روحانی را به انگلستان خبیث نمیدهیم» یا جای دیگری آوردند که «ای کاش لاریجانی امروز در صحن حضور داشت چون مواضع خوبی در سیاست خارجی دارد.» اما آنچه پیدا بود نوعی حرکت جدید در عرصه دیپلماسی و همزمان با سفر خارجه روحانی و یارانش بود که محمدحسن ابوترابیفرد، رئیس جلسه روز گذشته مجلس در پاسخ به تمامی این فضاسازیها بعد از قطع میکروفن رسایی و ممانعت از ادامه سخنرانی وی در پاسخ به آن بگوید: «مجلس جای عربدهکشی نیست.»
همه محکوم کردند، ناراحتی چرا؟
از همان ساعتی که سخنان دیوید کامرون در سازمان ملل تمام شد تا به امروز قریب به اتفاق مسئولان داخلی واکنشهای متعددی نسبت به آن نشان دادند تا جایی که عدهای در وصف آن از خصومت روباه پیر و عدهای دیگر از اشتباه استراتژیک انگلستان در روند مذاکرات سخن گفتند. واکنشهایی که تا حد زیادی دست جریان تندرو و مخالف دولت را در تنشزایی مجدد علیه روحانی بسته نگاه داشت تا لاجرم آنان به امضای بیانیه تشکرآمیز از رئیسجمهوری در بهارستان تن دهند؛ اجباری که به نظر آنقدر برایشان ناراحتکننده بود تا در جلسه روز گذشته برابر هر اتفاقی از کوره در روند و در گوشه صحن، در پی تغییر فضا باشند. غفلت ابوترابیفرد یا به زعم خودش ارزش قائل نبودن در محکوم کردن سخنان دیوید کامرون همان روزنهای بود که پایداریها انتظارش را میکشیدند. جایی که حمید رسایی خارج از موضوع صحن، خطاب به محمدحسن ابوترابیفرد، رئیس جلسه علنی گفت: «ای کاش امروز آقای لاریجانی رئیس جلسه بود. من از سکوت شما تعجب کردم و از آقای لاریجانی تشکر میکنم که دیروز موضعگیری خوب و محکمی در مقابل توهین نخستوزیر بیادب انگلیس کردند. با توجه به اینکه مواضع آقای لاریجانی در سیاست خارجی مواضع خوبی است، اگر امروز ایشان در مجلس بود حتما صحبت میکرد؛ چرا حضرتعالی سکوت کردید درحالی که رئیس جلسه باید به نمایندگی از مجلس صحبت کند؟»
قطع میکروفن رسایی
در همین حال بود که ابوترابیفرد اجازه ادامه نطق رسایی را به وی نداد و میکروفن وی را قطع کرد تا در پاسخ بگوید: «فرمایش شما را همه شنیدند.» اتفاقی که رسایی را آنقدر عصبانی کرد تا در صحن علنی مجلس فریاد برآورد و شاید ابوترابی را مجاب به وصل مجدد میکروفنش کند. اما ابوترابیفرد نهتنها این کار را نکرد که خطاب به رسایی گفت: «اینجا جای عربده کشیدن نیست. ما برای شما احترام قائلیم و شما نباید اینطور در جلسه داد بزنید و اینطور صحبت کنید. تذکر شما مرتبط به دستور جلسه نبود اما به این دلیل که در مورد نخستوزیر انگلیس مطلبی گفتید ما آن را گوش کردیم.» اما حمید رسایی که انتظار این سخنان را نداشته و فکر میکرد با اعتراضات او هیاترئیسه مجاب به شنیدن تذکرش خواهد شد، جلسه را به نشانه اعتراض ترک کرد درحالی که با فریادهای بلند میگفت: «من در جایی که به من بگویند عربدهکش نمیمانم.» این اتفاق که تا چند دقیقه فضای مجلس را تحت تاثیر خود قرار داده بود، درنهایت ابوترابیفرد را بر آن داشت که جهت کنترل جلسه علنی، عذرخواهی کرده و بگوید: «حقیر واژهای را گفتم خطاب به آقای رسایی که از وی پوزش میطلبم و اگر آن واژه لایق کسی باشد لایق این بنده بود.» عذری که در آخر رسایی را به صحن بازگرداند تا طی تذکری اعلام کند: «با اینکه منتقد رئیسجمهور و سیاست خارجی ایشان هستم اجازه نمیدهم که کسی به ایشان توهین کند و ما یک تار موی ایشان را به انگلیسیها ترجیح میدهیم و از رئیسجمهور تشکر میکنیم که تأکیدات رهبری و حساسیتها را درک کردند و حاضر به ملاقات با مسئولان آمریکایی نشدند. اما در عین حال از رئیسجمهور گله میکنم که چرا پاسخ کشور انگلیس در برابر یاوهگوییهایشان را نداد و در سخنرانی در مجمع عمومی در اینباره صحبتی نکرد.» ابوترابیفرد نیز در آخر سخنان رسایی آورد: «اینکه من امروز اشارهای به مواضع نخستوزیر انگلیس نداشتم به این دلیل بود که ریاست محترم مجلس در فرمایشات بسیار خوب و متقنی پاسخ لازم را دادند؛ من واقعا دیدم ارزشی ندارد که اشارهای به یاوهگوییهای نخستوزیر انگلیس در جلسه علنی مجلس داشته باشم.» نمایندگان مجلس در ادامه در محکومیت اظهارات اخیر دیوید کامرون علیه کشورمان در مجمع عمومی سازمان ملل شعار مرگ بر انگلیس سر دادند.