ماراتن گفتگوهاي هسته اي نيويورک روز شنبه در حالي پس از ده روز بدون نتيجه به اتمام رسيد که فقط 50 روز ديگر تا پايان وقت اضافه چهارماهه براي توافق هسته اي ايران و 1+5 باقي مانده است و روزها براي تعيين تکليف اين پرونده چند ساله به سرعت برق و باد درحال سپري شدن است. اين دور از مذاکرات در مقايسه با دوره‌هاي پيشين گفتگوها تقريبا در بي خبري نسبي رسانه‌ها از چند و چون گفتگوها دنبال شد و از ابتدا تا انتها در سايه حضور و سخنان سران جهان در اجلاس سازمان ملل و ماجراي جنگ افروزي گروه تروريستي موسوم به دولت اسلامي قرار داشت. از اين رو تحليل روند و پيش بيني آينده گفتگوها اين بار سخت تر از هر زماني شده است. ماراتن گفتگوهاي هسته اي نيويورک روز شنبه در حالي پس از ده روز بدون نتيجه به اتمام رسيد که فقط 50 روز ديگر تا پايان وقت اضافه چهارماهه براي توافق هسته اي ايران و 1+5 باقي مانده است و روزها براي تعيين تکليف اين پرونده چند ساله به سرعت برق و باد درحال سپري شدن است. اين دور از مذاکرات در مقايسه با دوره‌هاي پيشين گفتگوها تقريبا در بي خبري نسبي رسانه‌ها از چند و چون گفتگوها دنبال شد و از ابتدا تا انتها در سايه حضور و سخنان سران جهان در اجلاس سازمان ملل و ماجراي جنگ افروزي گروه تروريستي موسوم به دولت اسلامي قرار داشت. از اين رو تحليل روند و پيش بيني آينده گفتگوها اين بار سخت تر از هر زماني شده است.
تا همين دو هفته پيش هم در تهران و هم درپايتخت‌هاي غربي اميد همگان(چه موافق و چه مخالف) براي تعيين تکليف پرونده هسته اي به نيويورک بود. طي يک ماه گذشته معدود شدن موارد اختلافي در وين و گفتگوهاي دوجانبه و مقدماتي پيشين بين معاونين وزراي خارجه ايران و آمريکا موافقان را به توافق نهايي در نيويورک اميدوار کرده بود. در مقابل مبنايي بودن آن اختلاف‌هاي معدود و فاصله بعيد سقف و کف مطالبات دو طرف بر سر اين سه اختلاف هم باعث شده بود که مخالفان به خصوص در تهران همچنان درباره شکست قطعي ديپلماسي دولت‌هاي روحاني و اوباما رجزخواني کنند.
طي اين چند روز و در بحبوحه چانه‌زني‌هاي مذاکره کنندگان و در حاشيه سخنراني‌هاي سران در اجلاس سازمان ملل، آمار ديدارهاي دوجانبه ظريف و کري، وزراي خارجه دو کشور ايران و آمريکا يکي دو رقم اضافه شد و احتمالا تا حالا دو رقمي شده است. معاونين وزراي خارجه دو کشور هم بارها رودررو بر سر تعداد سانتريفيوژها، چند و چون رفع تحريم ها، آينده غني سازي و احتمالا همکاري تهران در جنگ با تروريست‌هاي داعش گپ و گفت داشته اند. علاوه بر اين پس از 15 سال روساي جمهور ايران و فرانسه يک بار ديگر با هم ديدار کردند. روحاني و کامرون به عنوان بالاترين مقام‌هاي اجرايي لندن و تهران هم براي اولين بار پس از پيروزي انقلاب اسلامي درحاشيه اين اجلاس دقايقي با هم گفتگو کردند. به طور طبيعي محور همه اين گفتگوها اول سرنوشت پرونده هسته اي و پس از آن ماجراي جنگ عليه داعش بوده است. فارغ از آنچه که در اين گفتگوها بين طرفين رد و بدل شد، اين ديدارها با در نظر گرفتن سياست تنش زدايي دولت يازدهم و سوابق مناسبات، حداقل روي کاغذ و براي ثبت در تاريخ خود دستاوردي است و مي‌تواند نشانه‌هايي از بهبود مناسبات تهران و پايتخت‌هاي غربي در اين مقطع تاريخي تفسير شود. در اين ميان اما يک پارازيت ناهمگون در اواخر هفته گذشته و ميانه مذاکرات هسته اي کار را سخت و اميدها به نيويورک را کمرنگ کرد. نخست وزير انگليس ساعاتي پس از ديدار با روحاني در صحن سازمان ملل سخناني تند و مغرضانه عليه ايران بيان کرد که بلافاصله تهران را به واکنش واداشت و عملا و نسبتا هم دستاورد آن ديدار تاريخي را خنثي کرد و هم پيش از پايان مذاکرات اميد به توافق در نيويورک را از بين برد.
اکنون با خاتمه اجلاس امسال سازمان ملل براي ايران و در پايان گفتگوهاي نيويورک، شواهد خبري و روايت‌هاي متفاوت ديپلمات‌هاي دو طرف نه چنگي به دل موافقان زده است و نه مخالفان را يک دله و راضي کرده است. وزير امورخارجه آلمان در ديدار با روحاني گفته است که «هرگز تا اين حد به حل مساله نزديک نبوده ايم.» سرگئي لاوروف وزيرخارجه روسيه در مصاحبه با شبکه بلومبرگ گفت: «طرفين در مذاکرات هسته اي تا 95 درصد به توافق رسيده اند اما هنوز دو ـ سه موضوع دشوار باقي مانده است.» وزير خارجه آمريکا و معاونش وندي شرمن از پيشرفت در مذاکرات سخن گفتند و ابراز اميدواري کردند که ظرف چند هفته آينده توافق با ايران حاصل شود. در اين بين در اردوي1+5 فقط وزير خارجه فرانسه از درجا زدن گفتگوها و عدم موفقيت سخن گفت. در سوي ديگر ميدان حسن روحاني رييس جمهور کشورمان با تاييد اينکه در اين دوره از مذاکرات روند گفتگوها بسيار کند بوده، گفته است که تداوم فعاليت‌هاي صلح آميزهسته اي، ادامه غني سازي و لغو تحريم‌ها همچنان شروط ايران براي هر نوع توافق هسته اي است. عراقچي معاون ظريف و مذاکره کننده اصلي ايران هم روز دوشنبه با بيان اين که دو هفته ديگر گفتگوها از سر گرفته مي‌شود گفت که هنوز هيچ نشانه‌اي مبني بر پيشرفت و اعتماد در روابط دو جانبه حاصل نشده است. 
هم خبرهايي که از مذاکرات اخير به بيرون درز کرده، هم اظهارات وزراي خارجه شش کشور و هم اين بار اظهارات عجيب و غريب ديويد کامرون نشان داد که طرفين اصلي دعواي هسته اي در واقع همچنان تهران و واشنگتن هستند و بقيه کشورها به وضوح نه در تشديد تقابل‌ها و نه در تعديل اختلاف‌ها استراتژي ثابت و مشخصي ندارند. آنها معمولا تابعي از روند مذاکرات مستقيم ايران و آمريکا هستند و به اقتضاي منافع آني و آتي پايتخت خود در اين مسير و در راستاي ساير تحولات جهان تاکتيک خود را تغيير مي‌دهند. اروپايي‌هاي گروه به طور سنتي در روند مذاکرات خود را با منويات نمايندگان واشنگتن هماهنگ مي‌کنند و گاهي به نيابت از آنها نقش پليس بد و گاهي نقش ميانجي و پليس خوب را ايفا مي‌کنند. غير اروپايي‌هاي گروه هم معمولا به اقتضاي منافع داخلي و آنچه که در جهان پيراموني آنها مي‌گذرد، نقش و نقشه خود را در لحظه تنظيم و ارائه مي‌کنند. از اين رو است که نقش سيال هرکدام از اين 5 کشور معمولا نه چندان قابل پيش بيني است و نه چندان در مقايسه با نقش برادربزرگتر گروه( آمريکا) داراي اهميت است. از اين رو است که اگر دولت حسن روحاني و ديپلمات‌هاي کشورمان بر آنند که اين مذاکرات پيشرفت کند و به توافق ختم شود و شروط کشورمان نيز لحاظ شود بايد هم در فاصله مذاکرات اواخرمهر و هم در طول مهلت باقيمانده تا 24 نوامبر به اين نکته توجه کند که طرف اصلي چانه زني‌ها مشخص است و در عين حال بايد صرفا حرکت‌هاي گاه زيگزاگي ساير اعضاي گروه را هم رصد و در صورت لزوم تعديل يا خنثي کرد.